Hey ho! Let's go.
Pakt dat da mijn motto is voor de komende maand.
Dit is de belangrijkste maand van dit programma, denk ik.
Het integreren start nu. Ik begin al wat mensen te kennen, ik begin met mensen af te spreken,
ik zit in een soort zing en dans ensemble (voor het kerstconcert... vraag mij nog niet WAT het precies is...) en ik ben morgen misschien geselecteerd voor de jazzband van onze school...
Vorige week donderdag ben ik naar onze volleyballmeisjes gaan kijken.
Ja, naar de meisjes en ja, ook naar de volleyball.
Vrijdag ging ik dan weer naar de footballjongens kijken.
Ja, naar de football, NEE, niet naar de jongens. Wel ja, wel naar de jongens, maar niet op de manier dat ik naar de meisjes keek. Nee, ik keek niet op die manier naar de meisjes. Ik keek gewoon ANDERS naar de meisjes dan naar de jongens. Nee, da's ook niet helemaal waar. Ik keek op dezelfde manier naar de jongens als de meis... waauw, het wordt steeds kouder 's ochtends!
Achter de footballgame zijn we naar 2 verschillende verlaten 'spookhuizen' geweest... in het donker!
(anders is het niet spannend).
VERSCHOT van ons leven. Benton en ik, stoer als we zijn, willen natuurlijk naar de eerste verdieping!
Vliegt daar ineens een ENORME vleermuis op ons af. Ik denk dat ik nog nooit zo hard gedaan heb alsof ik niet verschoten ben... oke, het was een klein minivleermuisje die waarschijnlijk nog harder verschoot dan ons. Al bij al was dit het minst enge huis van de twee.
Het tweede huis, was een echt huis, geen verkrotte houten hut in het bos, zoals bij de eerste het geval was... nee, een echt huis, met alle meubels nog aanwezig. Alles was gewoon door elkaar gehaald. Kasten onder zetels, en kogelgaten in de tv op het fornuis... Een gebarricadeerde 1e verdieping en het gevoel dat ge elk moment een lijk of een verkoold lichaamsdeel kunt tegenkomen in een van de schoven...
Maar bon. Donuts zijn lekker. Dat heb ik zelf geproefd.
En nu ga ik slapen, en zijn jullie waarschijnlijk bedroefd.
Tot de volgende keer, dan schrijf ik jullie meer!
Pakt dat da mijn motto is voor de komende maand.
Dit is de belangrijkste maand van dit programma, denk ik.
Het integreren start nu. Ik begin al wat mensen te kennen, ik begin met mensen af te spreken,
ik zit in een soort zing en dans ensemble (voor het kerstconcert... vraag mij nog niet WAT het precies is...) en ik ben morgen misschien geselecteerd voor de jazzband van onze school...
Vorige week donderdag ben ik naar onze volleyballmeisjes gaan kijken.
Ja, naar de meisjes en ja, ook naar de volleyball.
Vrijdag ging ik dan weer naar de footballjongens kijken.
Ja, naar de football, NEE, niet naar de jongens. Wel ja, wel naar de jongens, maar niet op de manier dat ik naar de meisjes keek. Nee, ik keek niet op die manier naar de meisjes. Ik keek gewoon ANDERS naar de meisjes dan naar de jongens. Nee, da's ook niet helemaal waar. Ik keek op dezelfde manier naar de jongens als de meis... waauw, het wordt steeds kouder 's ochtends!
Achter de footballgame zijn we naar 2 verschillende verlaten 'spookhuizen' geweest... in het donker!
(anders is het niet spannend).
VERSCHOT van ons leven. Benton en ik, stoer als we zijn, willen natuurlijk naar de eerste verdieping!
Vliegt daar ineens een ENORME vleermuis op ons af. Ik denk dat ik nog nooit zo hard gedaan heb alsof ik niet verschoten ben... oke, het was een klein minivleermuisje die waarschijnlijk nog harder verschoot dan ons. Al bij al was dit het minst enge huis van de twee.
Het tweede huis, was een echt huis, geen verkrotte houten hut in het bos, zoals bij de eerste het geval was... nee, een echt huis, met alle meubels nog aanwezig. Alles was gewoon door elkaar gehaald. Kasten onder zetels, en kogelgaten in de tv op het fornuis... Een gebarricadeerde 1e verdieping en het gevoel dat ge elk moment een lijk of een verkoold lichaamsdeel kunt tegenkomen in een van de schoven...
Maar bon. Donuts zijn lekker. Dat heb ik zelf geproefd.
En nu ga ik slapen, en zijn jullie waarschijnlijk bedroefd.
Tot de volgende keer, dan schrijf ik jullie meer!