Dat is nu net het verschil tussen Amerika en Ecuador; het ene kon niet rap genoeg gaan, terwijl het andere nu wel een beetje zijn tijd mag nemen om me van elke dag te kunnen laten genieten...
Nog 'maar' 3 maand te gaan, tot ik weer uit mijn luizenleventje word getrokken en weer 'serieus' moet gaan beginnen worden (4 werkwoorden in een rij, nailed it!).
Maar ook, nog maar 3 maand voor ik afscheid moet nemen van al deze mensen. Van mijn familie, en van mijn, ja, vrienden. Het is gewoon zoveel intenser, zoveel oprechter allemaal dan in de verenigde staten. Hier géven mensen echt om je. Hier vragen mensen echt naar je. Hier ben je meer dan welkom als 'Gringo' (=buitenlander).
Vandaag hebben mijn klasgenoten hun inhangsexamens voor hun universiteiten (3x2u proeven wiskunde; taal en abstract). Aan de hand van deze resultaten kunnen ze aan bepaalde universiteiten binnengeraken.
Wanneer ik een berichtje op onze 'facebookgroep' naliet om hen succes te wensen, kreeg ik dit berichtje terug; 'jajaja (=hahaha in spaans), tu eres el gringo lo más lindo del mundo! Muchas gracias, amigito! Te queremos mucho, a todos! Y si, despues Saca-Saca, jaja!'
Hoe lief kunt ge niet zijn? Nu zijn er waarschijnlijk mensen onder jullie die te lui zijn een nieuw tabblad te openen en google vertaler te gebruiken, wel, ik zal jullie helpen met deze ruwe vertaling; 'haha, jij bent de liefste buitenlander ter wereld! Super bedankt, maatje! We hebben jou graag, wij allemaal! En ja, daarna Saca-Saca (insider; zie de film 'the caveman')...
Door dit kleine berichtje alleen al, weet ik dat dit afscheid nog een stuk heviger zal worden dan dat van 2 maand geleden..
Vandaag had ik een onverwachts feestje met de vrienden van mijn broer. Het was fan-tas-tish! Ze hebben me leren salsa-en, merengue-en, reggeaton-nen en nog veel meer. Ik ben nog streeds geen pro, maar heb desondanks toch weet wat vrienden om aan mijn facebooklijst toe te voegen. Man, ga ik wenen binnen een paar maand?!?!
Groetjes uit het paradijs.x